Op stap met Eduardo

Vanmorgen om half negen werden we opgehaald door Eduardo die ons mee zou nemen op een hike door de omgeving hier in Boquete.
Na een autoritje van ongeveer een kwartier met een taxi kwamen we aan bij een kruising met een aantal paadjes. Een ervan ging stijl omhoog en je raadt het al... die was voor ons.
Na een uur stevig klimmen en klauteren, waarbij onze vriendelijke gids regelmatig pauzeerde om onze laaglandlongetjes lucht te laten happen kwamen we aan op een soort alpenweide. Volgens Edo was het hier 2000 m. hoog. We hadden prachtig uitzicht over de bergen en Barro Alto, de vulkaan hier in de buurt die de hoogste berg van Panama is.
De terugweg ging door verschillende grassen en langs allerlei bomen met daarin verschillende plantjes.
Edo stopte zijn broek in zijn sokken en maakte voor iedereen een stok. Dit om het dalen te vergemakkelijken en tegen de slangen. Daar stonden we dan dan in onze korte broekjes... Maar goed. What goes up must come down.
Na de terugweg naar het kruispunt gingen we een tochtje maken door regenwoud naar een waterval. Deze tocht was zeer indrukwekkend met mischien we de grootste bomen die we ooit hadden gezien, overal water, lianen, muggen, etc.
De waterval was heel erg mooi en zeer hoog. Op de terugweg hebben we nog een groepje apen zien spelen met hun jongen, een luiaard zien hangen, vlindertjes zien vlinderen. Als klap op de vuurpijl zagen we tenslotte nog een koppeltje quetzals. Een van de zeldzaamste en mooiste vogels van Midden-Amerika.
Na het regenwoud nam Edo ons nog mee langs indianendorpjes, koffieplantages en de Rio weet ik veel.
Echt een schitterende tocht, nu genieten van heerlijk biertje. Morgen hebben we een binnenlandse vlucht naar Bocas del Toro. Al een beleving op zich als ik die kleine vliegtuigjes van Aeroplas heb gezien. Hier waarschijnlijk geen lichaamsholteonderzoeken dus dat scheelt dan weer.
Dag maar weer....